Elimize aldığımız kalemle kâğıda bıraktığımız izler gibi biz de evrenden izler taşıyoruz. Tıpkı evren gibi, hepimiz sonsuz bir yolculuğun içindeyiz. Bu sonsuzlukta savrulup kaybettiklerimiz de var aynı zamanda kazandıklarımız da var. Biz evrenden izler taşırken bakıyoruz ki biz de ona birtakım izler bırakmışız. İnsanoğlunun varoluşundan beri evrenle karşılıklı iz alışverişi içindeyiz. Yüzyıllar önce bu dünyaya gelen insanlar hala isimlerinden söz ettirebiliyorlarsa, bilin ki kendilerinde evrenin izlerini görerek, bu izleri anlamlandırarak başarıya kavuşmuş ve böylelikle isimlerinden söz ettiriyorlardır. Kime sorsak bu dünyada bir iz sahibi olmak ister. Kendinizde evrenin izlerini taşıdığınızı fark etmediğiniz sürece bu evrene de bir iz bırakmanız pek de mümkün gözükmüyor. Evren çıkarcı, egoist ve bencildir. Evrene ilk önce teşekkür etmeliyiz daha sonra ona, onun bizde bıraktığı izlerden çok daha fazlasını bırakmalıyız ki evren artık bizim için mutlu ve fedakâr bir evren olabilsin. Hayatımız da böyledir. İnsanlarla etkileşim içinde olduğumuz için elbette birbirimizde izler bırakırız. 

İzlerimizi kimiyle kavga ederek, kimine küserek, kimine mutluluktan sarılırken bırakırız. Eğer izlerimizin karşılığını evren gibi beklersek inanın işler tıpkı evren gibi bizim için daha karmaşık hale bürünecektir ama izlerimizin karşılığını beklemediğimiz sürece elbet o izler bize nazikliğiyle selam vererek geri dönecektir. Eğer karşımızda mutlu ve fedakâr birini bekliyorsak elbette mutlu ve fedakâr olmalıyız. Aslında formüller o kadar basit ve dengeli ki her şey uyum içinde ve bütünleyici, evren dans eden bir sonsuzluk, insan da onun o eşsiz dansına ayak uydurmaya çalışan bir varlık. Evren bizi tamamlıyor, biz evreni tamamlıyoruz. Aslında evrenin kendisi biziz, gökyüzüne bakıyoruz, bizden kilometrelerce uzak olan güneşi, ayı ve yıldızları çok sevdiğimiz birilerine benzetiyoruz, yeryüzüne her gün ayak basıyoruz taşını, toprağını insanlığa adıyoruz.

Peki bıraktığımız izler güzel mi?

Evren bizi sevgiyle kucaklayınca, biz de hayatımızı sevgiyle kucaklıyoruz. Evren bize nefretle küsüp arkasını dönünce, biz de hayatımıza küsüp arkamızı dönüyoruz. Evrene ne gönderirsek onu alıyoruz. Var olan her şey iz bırakıyor, önemli olan güzel bir iz bırakabilmek. Kimi zaman karşımızdaki bir insana, kimi zaman yaşadığımız dünyaya ve her zaman evrene güzel bir iz bırakabilmeliyiz. 

Güzel izler hep hatırlanır! Güzel izler bırakın!

AYŞE TÜVANA ACAR